"En nu, blijf! Hoor je me?! Blijf! Blijf!"

Ik reed mijn auto een volle parking op bij het winkelcentrum en draaide de ramen een beetje open om er zeker van te zijn dat mijn Labrador pup genoeg verse lucht kreeg. Ze lag languit op de achterbank en ik wilde haar laten weten dat ik de baas was en zei dat ze moest blijven waar ze was.  Ik liep naar het trottoir, draaide me om, om met veel overtuiging te roepen, in de richting van auto wijzend:

"En nu, blijf! Hoor je me?! Blijf! Blijf!"

De bestuurdster van een auto die er naast stond geparkeerd, een mooie blonde vrouw, keek me vreemd aan en vroeg:

"Waarom zet je hem niet gewoon op de handrem?"